Wierzyć, znaczy chodzić po wodzie!

Istnieje wiele cech, które powinny wyróżniać chrześcijan spośród innych ludzi. Ostatnio odnalazłem jedną. Przypominam sobie, tłumy, które szły za Jezusem, a także Piotra idącego po jeziorze. Tłumy ludzi, byli tak zabsorbowani Jezusem, że zapomnieli o jedzeniu! Jak można zapomnieć o pożywieniu? Każdy kto wyrusza w podróż o tym pamięta, a oni, o tym po prostu od tak sobie, zapomnieli! Dobrzy są, nie? A Piotr? Tak zaufał Panu, że postanowił iść do Niego po wodzie. Chyba uczniowie sami nie dowierzali temu, co dzieje się na ich oczach. Tłumy wsłuchują się w słowa, które nadają sens ich życiu. I wcale się nie martwią, że nie mają co jeść, zresztą Jezus też. Dopiero uczniowie zauważyli, że mają pięć chlebów i dwie ryby. I Jezus im mówi: „Wy im dajcie jeść”. No ręce opadają! Chłopie, nie słyszysz ile mamy jedzenia? To nawet dla nas za mało! Uczniowie jednak zapomnieli o najważniejszym, że mają ze sobą Jezusa. Obecność Jezusa, zmienia wszystko. Rzeczy niemożliwe czyni możliwymi. Tam gdzie ludzie płaczą, tam ich Jezus pociesza. Chrześcijan to człowiek, którego optymizm jest konsekwencją jego wiary. Ale ja także muszę coś dać od siebie. Uczniowie mają te chleby i ryby? A ja co daję, żeby Jezus mógł to pomnożyć i pobłogosławić?

Ale chrześcijanin to także człowiek, który stawia czoło rzeczywistości, patrzy na nią otwartymi oczami. Wie, że nie ma beznadziejnych spraw. Ale ale...ziarno celem wydania owocu musi umrzeć w ziemi! Jaki to wstyd, jeżeli czasami ciułamy to pięć chlebów i dwie ryby, a Pan chce przy ich pomocy dokonać cudów!

Piotr, właśnie postawił, wszystko na jedną kartę. Nie patrzył, że burza, że ciemno, że zimno. Idzie chłopina, ale ma cel. Dotrzeć do Jezusa. Droga do Niego zawsze wiedzie, przez burze i przeciwności losu. Apostoł kierował się odwagą miłości. Ale w pewnym momencie zawiodła, zawiało i Piotr hluup do wody. Przejął się trudnościami, zapomniał, że zaufał słowu Panu „przyjdź”. Kiedy nasza wiara słabnie, z igieł robimy widły. Wyolbrzymiamy trudności i problemy.

Chrześcijan to człowiek, który nie na 100%, ale na 1000% zaufał Chrystusowi. Kiedy patrzymy na Jezusa, problemy nas nie obchodzą, stają się dla nas niezauważalne. Piotr przestał patrzeć na Jezusa i zaczął tonąć. Na szczęście w ostatniej chwili, może już z wodą w ustach, wydusił, „Panie ratuj!”

Dlatego ZAUFAJ PANU JUŻ DZIŚ!