Gdy pomagasz, gdy się modlisz, gdy pościsz, generalnie, gdy cokolwiek robisz nie rób tego na pokaz, bo Ojciec Twój widzi to, co ukryte i nagrodzi Ciebie. Piękna ta Ewangelia, oczywista w przekazie, nie popisuj się dobrem, czyń je w ukryciu, bo dla dobra, dla Boga je czynisz. On cię nagrodzi. To lepsza nagroda, niż uznanie i chwilowy podziw ludzi. Niemniej jednak jest to trudne do wykonania. 

Dziś trzykrotnie słyszymy zdanie "A twój Ojciec, który widzi także to, co ukryte nagrodzi ciebie". Widzi to, co ukryte... Brzmi to niemal jak "Uważaj, św. Mikołaj wszystko widzi i przyniesie Ci rózgę jak będziesz niegrzeczna!" Choć jest tu mowa tylko o nagradzaniu, brzmi ten tekst niemal złowrogo. Przynajmniej dla moich uszu. Dziś natomiast pierwszy raz wybrzmiało mi coś innego. Mój Boże, wciąż mnie to zaskakuje, że Ewangelia tylekroć czytana przynosi coś nowego. Serio mnie to zaskakuje. Z reguły czytam i myślę "O matko, znowu ten tekst? Przecież z tego nie da się już nic wyciągnąć". A dziś znowu coś! Dziś wybrzmiało mi "A twój Ojciec, który widzi także to, co ukryte..." Dziś nie pobrzmiewa mi w tych Słowach groźba. Dziś, gdy jest mi bardzo źle, gdy bardzo potrzebuję bliskości Boga, a jak zwykle doświadczam opuszczenia i samotności, gdy uśmiecham się do ludzi, a serce jest przepaścią i otchłanią , dziś, gdy każda godzina jest walką, by się nie poddać smutkowi, który jak bagno wciąga mnie coraz głębiej, dziś słyszę w tym wszystkim, że mój Ojciec to wszystko widzi, co ukryte dla innych, co ukryte we mnie. Że On w tym wszystkim JEST. Amen.