"...Jesteś umęczony mną, Boże,
Ale ja również jestem umęczony Tobą..."

Tak mogę cytować Brandstaettera niemal codziennie. Głoszę Dobroć Boga, o którego czułości i dobroci jestem przekonana niemal do szpiku kości. Ludzie zwracają się do mnie w trudnych momentach dla ich wiary, bo wiedzą, że będę im mówić o Łasce, którą ma dla nich Miłosierny Bóg. Ale dla mnie wiara jest, mimo tego wszystkiego, coraz większym brzemieniem. Głoszę Łaskę, a czuję się cały czas jak w klatce nakazów, powinności, zobowiązań, wyrzutów sumienia i wielkiego, coraz większego smutku.

"...Trud mój dopiero teraz się zaczyna,
Boże, który jesteś dla mnie większym ciężarem
Niż ja dla Ciebie.
A chociaż upadam pod Twoim brzemieniem,
Trwam pod nim,
Bo pragnę zasiąść
Na drugim brzegu człowieka,
Na drugim brzegu brata,
Na drugim brzegu myśli,
Na drugim brzegu serca,
Przy stole pojednania,
Gdzie wszystko ma swój sens i ład,
Gdzie nie ma żadnych sprzeczności i złudzeń,
Gdzie duch nie walczy z oporem materii,
Gdzie ostry topór nie godzi w pień drzewa,
Gdzie krew nie płynie od ukłucia nożem,
Gdzie woda nie jest przeciwna ogniowi,
Gdzie nie istnieje szukanie i lęk.
Dlatego wierzę, chociaż owa wiara,
Która dla innych jest ojczyzną ciszy,
Dla mnie jest jeszcze jedną
Burzą.
Dlatego wciąż od nowa szukam Cię i szukam,
Jakby Cię za mało było w tym wszystkim,
W czym Cię nieustannie widzę i czuję.

Jesteś umęczony mną, Boże,
Ale ja również jestem umęczony Tobą..."

* fragmenty wiersza "Rachunek Kamieni" Romana Brandstaettera pochodzące z fantastycznego tomika poezji "Pieśń o moim Chrystusie"