Moja Przyjaciółka namówiła mnie do słuchania rekolekcji adwentowych w radiu eM, dałam się namówić, a i owszem, no i jestem zachwycona. Głosi je o.Adam Szustak, dominikanin (magiczny skrót OP przy nazwisku) z Krakowa. Chyba jeszcze dziś będzie można posłuchać nauki rekolekcyjnej w radiu, więc zapraszam do włączenia częstotliwości 107,6 FM o godzinie 21.30. Szkoda, że radio nie ma jeszcze na swojej stronie poprzednich nauk, bo z chęcią bym ich posłuchała.

Wiele rzeczy, które ojciec mówi jest naprawdę ważnych i poruszających, godnych nie tylko zapamiętania, ale wręcz wrycia w pamięć. Wczoraj bardzo mocno do mnie przemówiło to, że Bóg jest niezmienny. Wiem, niezbyt to nośne się wydaje,ale! Ale! Otóż Bóg posiada wszystkie cnoty w najwyższym stopniu. Znowu brzmi scholastycznie i nudno, ale to bardzo ważne. Tzn., że jeśli my jesteśmy cierpliwi, to trzeba pamiętać, że Bóg jest nieskończenie cierpliwy! Nieskończenie! A gdy do tego dodać to, że się nie zmienia, zawsze jest taki sam, to wychodzi nam z tego połączenia naprawdę Dobra Nowina! Wiemy, że Bóg nas kocha. No tak, wiemy intelektualnie. Ale trzeba to sobie mocno uświadomić, jeśli my bardzo kogoś kochamy i jesteśmy mu w stanie bardzo dużo wybaczyć itd., to -> patrz punkt 1) Bóg kocha nas nieskończenie, nikt nie może kochać nas bardziej niż On! i patrz punkt 2) On jest niezmienny! Zawsze nas tak bardzo mocno kocha! Niezależnie od tego jak mocno nagrzeszymy. To nie jest tak, jak u nas. On nas kocha, ale jak popełniam grzechy, to już trochę mniej, jak się wyspowiadam, to super, trochę więcej mnie kocha, bo przecież wróciłam, ale już na innych warunkach, może trochę na okresie próbnym, by sprawdzić, czy dalej będę grzeszyć. My byśmy może tak zrobili, bo to wydaje się logiczne, kochamy, ale uważamy, by nie zostać zranionym, więc już tak ostrożnie. Bóg nie jest ostrożny w miłości! On jest szalony w miłości do nas! Czasem tak się wydaje, gdy przychodzimy do spowiedzi z ciągle z tym samym grzechem, to, myślimy, że Bóg ma już dość, bo ileż można! I to jeszcze z tym samym! Nie nie nie, patrz punkt 1) Bóg jest nieskończenie cierpliwy! Nieskończenie! i punkt 2) On się nie zmienia! więc nie męczy się naszymi grzechami, nie ma nas dość i niezmiennie kocha, niezmiennie szuka. Ba! Niezmiennie kocha szalenie mocno! To nie tak, że zgrzeszymy, wyspowiadamy się, a Bóg mówi, super, że wrociłeś, cieszę się, ale stań tam w kącie daleko. W kącie Raju, to fakt, ale może dalej troszkę, bo się zawiodłem na Tobie. Bóg zawsze kocha TAK SAMO, tak samo! Po raz 500 spowiadasz się z tego samego, a Bóg z ogromną radością CI wybacza i bierze Cię nie do kąta, a na honorowe miejsce przy stole! I to jakim! Eucharystycznym! Więc daje Ciało swojego Syna... Szalony w miłości do nas.
No dobrze, ja to wszystko wiem, ale sama mam na koncie takie grzechy, że niekoniecznie muszę grzeszyć po 500 razy w tym samym, bo te grzechy mają taki ciężar, że mogę mówić za Dawidem "zawsze mam je przed oczyma"... Ale Jezus kocha niezmiennie tak samo, trzeba pamiętać, że niezmiennie tak samo MOCNO, a poza tym jest naprawdę niesamowity i nieprzewidywalny. Ojciec to przypominał wczoraj na rekolekcjach: jacy są najwięksi apostolowie? Kto jest filarem naszego Kościoła? Proste: Piotr i Paweł. Piotr był zdrajcą, wyparł się Jezusa i to nie metaforycznie, a dosłownie, w momencie, gdy Jezus Go najbardziej potrzebował - powiedział "Nie znam Go" i uciekł. A Paweł? Paweł był mordercą, sam mówi o sobie, że znęcał się nad chrześcijanami (też nie metaforycznie), torturami zmuszał, by wyrzekali się wiary, a jeśli tego nie zrobili, to zabijał (lub też kazał zabić). I Jezus, szalony w Miłości do nich, wszystko im przebaczył,ba! na nich oparł swój Kościół. Jakoś pamiętamy tylko tą drugą część życia wielkich apostołów...

Nie ma takiego grzechu, który by spowodował, że Jezus będzie Cię kochał mniej, nie ma takiego grzechu, który by sprawił, że Jezus straci do Ciebie cierpliwość. On Ci dosłownie wszystko przebaczy i zawsze będzie Cię kochał bardzo bardzo mocno.