Mimo, że w dzisiejszej Ewangelii mam podkreślony od dawna tekst A zatem synowie są wolni, to dziś zwrociłam uwagę na coś dziwnego. Jezus bawi się w magika? Coperfielda, czy jak? Mają zapłacić podatek na świątynię (ciekawa sprawa swoją drogą. Ciekawe, jak się to czyta Niemcom opodatkowanym odgórnie na Kościół, ktorzy się z Niego wypisują, by nie płacić podatku. A tu proszę, nawet Jezus płacił, by nie gorszyć. Oczywiście inna sytuacja, ale jakieś podobieństwo przecież jest.) Ale wracając, Jezus każe Piotrowi iść nad jezioro i w pierwszej złowionej rybie, w jej pyszczku, będzie pieniądz na podatek. W zasadzie przyzwyczaiłam się, że Jezus czyni cuda i bardzo niezwykłe rzeczy, woda w wino, spacer po jeziorze, wskrzeszenia, rozmnażanie chleba itp. Wszystko bardzo widowiskowe, ale też wszystko bardzo sensowne. Jezus nie czynił cudów dla, jakby się to tradycyjnie powiedziało, uciechy gawiedzi. Wątpię i to bardzo, by, jako dziecko, robił ptaszki z gliny i je ożywiał, jak to kiedyś widziałam w jakimś filmie. Wszystko, co Jezus czynił miało sens, i to zbawczy. O co więc chodzi z tą rybą? Przecież Jezus mógł sięgnąć do kieszeni, do dzbanka na półce, cokolwiek! I stamtąd wyjąć statera na podatek. Ale nie, Piotr ma iść, zlowić rybę itd. Oczywiście nie mam pojęcia dlaczego taki sposób wybrał sobie Jezus. Ale przyszło mi do głowy to, że Piotr był z zawodu rybakiem, łowiąc ryby, zarabiał na życie. Może więc Jezus chciał, by Piotr jakby zarobił te pieniądze własnymi rękoma? Jezus uświęca jego pracę. Choćby to miała być tylko jedna złowiona ryba, choćby to tylko jedno biurowe pismo, jeden klient obsłużony, jeden odebrany telefon, coś, co wydaje mi się bez znaczenia... to Jezus pozwala właśnie w ten sposób zarabiać pieniądze na życie. I to włącza w większy sens. W ten sposób wypełniam Jego wolę, a więc zbliżam się do Niego już teraz.