czy Bóg może cierpieć?

 

1.       Koncepcja sprawiedliwości- cierpienie pokutą za grzechy, przebłaganie Bożej sprawiedliwości

Może być i tym, ale dobrowolnie przyjęte, nie narzucone. Jezus dobrowolnie wydał się na ofiarę za nas, On tego chciał, z miłości do Ojca i do nas. Możemy Go w tym naśladować, ale istotą tego naśladowania jest dobrowolność.

 

2.       Czy Bóg może cierpieć? Z nami, przez nas?  Bóg współcierpiący.

Próbą przezwyciężenia zarzutu bezsilności Boga wobec cierpienia jest koncepcja Boga współcierpiącego, współczującego i pomagającego człowiekowi w cierpieniu. Również człowiek łączy swoje cierpienia z Chrystusem i to cierpienie staje się odkupione- ma sens, może być ofiarą lub drogą do świętości. Tak czy tak, Bóg nawet jeśli pozwala na cierpienie, to wykorzystuje je wedle swojej woli, jest więc w tym sensie silniejszy od zła. Bóg może pozbawić cierpienie jego złego aspektu- konkretnej sytuacji konkretnego człowieka- zamiast usunąć całe cierpienie. Nic też nie ogranicza Boga do jednej reakcji na cierpienie! Cierpienie jednego człowieka w pewnej sytuacji Bóg może usunąć, na inne pozwolić, kolejne przemienić- lub nawet wzmocnić- wiedząc co akurat jest dobre.

Żaden ból tego świata nie omija Boga, stając się w pewnie sposób Jego bólem. (4) Przeznaczeniem prawdziwej miłości jest być miłosierdziem dopóki ludzie cierpią i doznają zła. Matczynie miłosierdzie Ojca. Bóg okazuje człowiekowi miłosierdzie, albowiem człowiek jest Jego dzieckiem, a On jakby jego matką. (4)Bóg niczym matka współcierpi z cierpiącymi.

Pismo Święte ukazuje Boga jako Pana cierpienia, rażącego nim ludzi. Ale jest to też nadzieja, że jest silniejszy od cierpienia, zła. (4) skoro Bóg jest doskonały, nie może być podatny na cierpienie. Cierpienie Boże nie pochodzi z braku czy zranienia, nie jest Jego niedoskonałością. Źródłem jego jest miłość doskonała- do człowieka- zdolna do współczucia. Bóg dobrowolnie przyjmuje cierpienie, z miłości do człowieka. Jednoczenie w Bogu przeciwieństw- ból i radość, szczęście i nieszczęście. (4JPII)

Bóg nam pomaga, byśmy spadające na nas nieszczęścia wykorzystali dla dobra, by nas nie zmiażdżyło, lecz pomogło dla naszego uświęcenia. (3). Człowiek musi uczyć się cierpienia.

Boże otwarcie na cierpienie (2)

Bóg jako doskonały byt nie może cierpieć.

To zmieniło się, gdy Bóg stworzył człowieka i związał się z nim więzami miłości.

Z chwilą stworzenia i ukochania człowieka pojawiła się Boża możliwość cierpienia.

Możliwość cierpienia nie jest niedoskonałością Boga. Przeciwnie! Ponieważ jest ona skutkiem Jego wolnego wyboru, wyraża doskonałość Jego miłości.

Można wręcz powiedzieć, że Bóg trwa w miłości do człowieka pomimo wielkiego cierpienia, jakiego doświadcza z tego powodu.

Bóg nie tylko nie wyrządza człowiekowi zła, ale wręcz przeciwnie, sam milcząco- w Chrystusie Ukrzyżowanym- przyjmuje je z ręki człowieka.

(9) Jezus i cierpienie- kontekst wspierania

Współodczuwanie cierpienia przez Jezusa pojawia się we wszystkich Ewangeliach.

Jezus odwraca ówczesne poglądy-związek między sprawiedliwością i dobrobytem-  błogosławieni są właśnie ubodzy!

W praktyce Jezus postępował z cierpieniem ufając Ojcu. Najlepiej ilustruje to modlitwa w Getsemani. Bóg pocieszył Go doświadczeniem swej obecności.

Przez Ducha Jezus otrzymuje od Ojca siłę w swoim cierpieniu.

Przez Ducha Jezus jest przemieniony w swoim cierpieniu.

Moc pochodząca od Boga ma centralne znaczenie w stawianiu czoła cierpieniu. Znak walki Boga ze złem, moc Chrystusa jest większa.

Cierpienie jest dowodem autentyczności posługiwania. Upodabnia do Chrystusa. Prowadzi do osobistego wzrostu w Duchu, zapewnia kształcenie charakteru. Świadectwo mocy Bożej w ludzkich słabościach. Akceptując swoje  cierpienia dochodzi się do uznania zależności od Boga. Moc Boża w posłudze Pawła i Jezusa najdramatyczniej ujawnia się w cierpieniach, jakich doświadczają.