Ostatnie dni, w ciągu których wybrano nowego papieża Franciszka, pierwszego pod rożnymi względami (pierwszy spoza Europy od dawna, pierwszy z kontynentu amerykańskiego, pierwszy jezuita itd. ale nie pierwszy w nazwie), są nasycone wielkimi emocjami. Przede wszystkim tymi pozytywnymi ale także w niektórych przypadkach negatywnymi (albo po prostu smutkiem). Smutek dotyczy oczywiście niespodziewanego przejścia na emeryturę Benedykta XVI, zresztą to też pierwszy przypadek w historii. Niemniej, niezależnie od emocji, takich czy innych, można powtórzyć za Janem Pawłem II: "Ale nam się wydarzyło..."
Nowe środki komunikacji są posądzane o spłycenie relacji między ludźmi i treści ich życia. I jest w tym wiele racji. Trzeba jednak przyznać rację także tym, którzy zwracją uwagę, iż zmiana kulturowa jaką one wywołały ma także dobre strony. Z pewnością jednak jest ona tym, co musimy uznać i liczyć się z jej następstwami.
Wydaje się banalnym stwierdzenie, że w korzystaniu z internetu powinien obowiązywać dekalog. Czy pytanie "jaki?" nie jest bezsensowne lub dwuznaczne? Wiadomo: dekalog - a tu wciąż proponują nowe sformułowania tych znanych zasad! Podobny problem powstaje także wtedy, gdy o młodzieży myślimy w nowych kategoriach duszpasterskich - społeczeństwa (pokolenia) informacyjnego, które ma nadmiar zasad i informacji a za mało więzi z innymi (z rodziną i z Kościołem). Należy to pokolenie ewangelizować ale "jak?".
Niektórzy chrześcijanie starają się bardziej słuchać świata niż Chrystusa. Jednak ich ideologia próbuje tłumaczyć tę postawę wiernością nauce Jezusa, której istotą ma być dobro człowieka. Ta sama ideologia znajduje się na ustach przeciwników nauki Kościoła. Tu także argumentem jest dobro człowieka. Pytanie tylko: jakie jest to dobro? Czy człowiekowi potrzebna jest pełna swoboda w stylu Owsiakowego "róbta co chceta" czy też, aby być w pełni człowiekim, potrzebne jest stawianie mu wymagań (które często jest samowychowaniem, stawianiem wymagań sobie samemu)?
Jeżeli mówimy dzisiaj o sekularyzacji w Europie, to nie jest ona procesem obojętnym aksjologicznie. Wydaje się, że właśnie to zjawisko rodzi nienawiść do religii jako takiej. Tolerancja to hasło, które można stosować w Europie tylko wobec tych, którzy nie wierzą w jakiegokolwiek Boga, zwłaszcza jeśli to czynią uznająć jakieś dogmaty, określone prawdy.
Po prawie półtora roku wracam do blogowania na portalu wiara.pl ale sam nie wiem czy to dlatego, że mam więcej czasu czy też dojrzewa we mnie coraz mocniej przekonanie, iż należy pisać o sprawach ważnych w sieci, nawet jeśli się wydaje się, że nikt tego nie czyta?
Michel Henry, francuski fenomenolog, którego życie upływało na uboczu francuskiego świata intelektualnego, napisał kiedyś, że cechą naszej współczesności jest narastające barbarzyństwo.
Duże zaległości powstały w moim blogu. Trudny okres w pracy nie pozowlił mi na redagowanie bloga przez niemal pół roku. Wiele było wydarzeń, które poruszały mnie każdego dnia. Nie mogę do nich wracać ale zapewne będą miały oddźwięk w pisanym blogu.
Dominujące we współczesnej kulturze "pozytywne myślenie" niekiedy przeradza się w kwestionowanie chrześcijańskiej tezy o grzechu pierworodnym.
