Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Rz 5,5-11; Łk 15,3-7

Jak szalona musi być miłość, która zostawia to, co jest bezpieczne i idzie szukać tego, co samo się odłączyło od stada...

Tyle, że ta miłość to miłość matki, która pochyla się nad dzieckiem bardziej potrzebującym jej opieki niż pozostałe; to miłość ojca, który nie przestaje poszukiwać rozwiązania i ratunku dla dziecka, które narodziło się z wadami lub też je nabyło w wyniku przebytych chorób... nie zaniedbując jednocześnie tych pozostałych, które czują się równie kochane.

To miłość Boga do każdego z nas ukazana w obrazie ojca i matki, którzy nie przestając kochać wszystkich swoich dzieci, dzielą swoje siły i czas pomiędzy wszystkie, zależnie od tego jakiej pomocy potrzebują.

A nadzieja nie może zawieść... bo zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna,

bo Chrystus umarł za nas

- we właściwym czasie

- kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami

Usprawiedliwieni przez Jego krew

- zostaliśmy wybawieni od gniewu

- zostaliśmy ocaleni przez Jego życie

- zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna

i dlatego: chlubimy się w Bogu, przez naszego Pana Jezusa  Chrystusa, dzięki któremu dostąpiliśmy pojednania.

On przyszedł nas szukać...

 

Choćby ojciec i matka mnie opuścili, Pan jednak mnie przygarnie (Ps. 27,10)

Tylko dlaczego czasami tak trudno w to uwierzyć?

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości,  zmiłuj się nad nami...