Bracia i Siostry , doSłownie
Serce - miejsce, w którym łatwo komuś nadepnąć na odcisk.
dodane 2019-08-29 15:00
Mało jest chętnych do brudnej roboty, większość woli błyszczeć.
Gdy podczas niedzielnej akcji przed kościołem przeciw Kościołowi i kapłanom, jednej z kobiet biorącej w tym udział, m.in. wspomniałam o sercu, a dokładniej czy nie czuje w swoim sercu, że coś jest nie tak w związku z tym co robi, to zaraz ich przywódczyni podeszła i powiedziała, że tak to nie będą rozmawiać.
Podczas operacji na sercu można się pobrudzić - i lekarz i pacjent. To tylko chwilowe, ale co inni pomyślą jak mnie tak zobaczą ubabranego we krwi. Lepiej mówić, że wszystko będzie dobrze lub jakoś to będzie, a może samo przejdzie. Na środkach znieczulających można pociągnąć jakiś czas.
Sumienie - głos Boga w naszym sercu. Bóg jest w sercu każdego człowieka, ale niektórzy zakopują Go głęboko, zasypują stertą śmieci - grzechów. Jednak do końca to się nie udaje, są jakieś prześwity, wyrzuty, są osoby sprzątające.
Do sprzątania w kościele nie ma chętnych, ale do składania życzeń biskupowi, to jest z kogo wybierać.
Św. Jan Chrzciciel robił porządki przed przyjściem Jezusa, sprzątał, oczyszczał. Żeby przygotowywać serca innych, najpierw trzeba przygotować swoje serce. I przy jednym i drugim można się ubabrać. Dlatego tak wielu fałszywych proroków było i jest i cieszą się popularnością, a do tego wielu daje się nabrać, bo nie posprzątali. Można wyrwać sobie z kontekstu zdania i tylko ślizgać się powierzchownie po nich. Czy wiesz, że w Piśmie Świętym są następujące słowa - nie ma Boga? Są, ale - ale jest bardzo ważne - poprzedzone słowami - a głupi myśli, że - poszukaj.
I gdy przychodzi ktoś, kto głosi Prawdę, to zaraz znajdą się tacy, którzy mu powiedzą ich prawdę o nim. Prawda?
***
A kto naprawdę stracił głowę?
Ja tu tylko sprzątam.
***
ps :
Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle, polskie przysłowie, znane już w średniowieczu,
bardzo popularne w literaturze ludowej. W licznych opowieściach je ilustrujących diabeł, nie mogąc skusić poczciwych dusz zgodnych małżonków, posyła do nich podstępną i złośliwą jędzę, która skłóca męża i żonę oraz doprowadza do zbrodni. W nagrodę baba miała otrzymać kaftan lub buty, diabeł jednak odziera ją ze skóry (w niektórych wersjach tylko jej nogi, w innych ją topi, w każdym razie baba, podobnie jak małżonkowie, ginie). Opowieść ta w dawnej Polsce często była wykorzystywana przez wiejskich proboszczów, jako przykład ilustrujący podstępność, bezwzględność i spryt czarta. (encyklopedia.pwn.pl)
***
