Długi weekend nastraja optymistycznie. Pewnie dlatego, że człowiek odrywa się od codziennych spraw...

Góry mają swój urok o każdej porze roku. Najbrzydsze są, kiedy zimą nadchodzą dni słoty. Jest mokro i od dołu i od góry i tak szaro, beznadziejnie. Gdy w innych porach roku niebo zasnuwają parodniowe deszcze  - obleci. Zwłaszcza, że można wtedy zanurzyć się w mgłę i znalleźć w nich kompletną samotność. Turyści wtedy po szlakach nie chodzą. Ale najpiekniejsze są w słońcu. I latem, kiedy wszystko pachnie, i jesienią, kiedy świat robi się kolorowy, i zima, gdy śnieg skrzy się na tle błekitu nieba. A wiosną, to już w ogóle...

Wiosna w górach daje możliwość cofnięcia sie w czasie. Gdy w dolinach budzą sie pierwsze pąki, w górze trzyma jeszcze spóźniona zima. Gdy na dołach wiosna już ciemnieje, w górze wciąż widać świeża zieleń dopiero co pojawiającyh się listków. Można wiosne przezywać w jej róznych fazach ciagle na nowo...

Dobrze to Pan Bóg urządził. Znam takich, co narzekają, że w Polsce za zimno, że klimat śródziemnomorski lepszy. Mnie sie wydaje, że tak bajecznych zmian w przyrodzie "ciepłokrajowcy" nie mają. I cieszę się, że każdy miesiąc jest u nas inny...