„Bo wielu jest powołanych lecz mało wybranych” (Mt 22,14) czytamy w przekładzie Biblii Tysiąclecia. O znaczenie tego zdania byłem wielokrotnie pytany podczas konferencji oraz w Internecie. Sięgając do tekstu greckiego i starając się przetłumaczyć go jak najbardziej dosłownie, otrzymałem następujące zdanie: "Wielu albowiem jest wezwanych, mało zaś wybranych".

Wielu jest wezwanych (powołanych) lecz mało wybranych oznacza, że powołanych jest nieskończona liczba (jak gwiazd na niebie). Jest tak WIELU, że nie da się ich policzyć (gr. πολλοì). Wielu to więcej niż wszyscy, gdyż wszyscy byłaby liczbą skończoną, zamkniętą. Πολλοì to mnogość, niepoliczalność. Dalej czytamy, że mało jest wybranych (εκλεκτοί). Oznacza to, że mała liczba wybrała, dokonała wyboru, nie wszyscy odpowiedzieli na zaproszenie. Na takie rozumienie słowa εκλεκτοί (przymiotnika o funkcji rzeczownika w liczbie mnogiej) pozwala jego forma dokonana, wskazująca na działanie dokonane przez podmiot a niekoniecznie przez podmiot biernie przyjęte.

Wielu albowiem jest wezwanych, mało zaś odpowiedziało na wezwanie.

Takie rozumienie sugeruje również poprzedzająca analizowane zdanie przypowieść o zaproszonych na ucztę:

Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: "Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!" Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy [ich], pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: "Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie". Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami (Mt 22,2-10).

W kontekście tej przypowieści słowo „wielu” (πολλοì) oznacza zarówno dobrych jak i złych, każdego, którego zapraszający na ucztę słudzy spotkali na rozstajach dróg. Nikt z nich nie odrzucił zaproszenia mimo, że stojąc na rozstaju dróg mieli z pewnością inną drogę do wyboru, alternatywę. To oni dokonali wyboru i w tym znaczeniu są wybranymi, a konkretniej, wyborcami własnej drogi.