Będzie to mój osobisty blog. Zamierzam rozgłaszać na dachach wszystko, co może zainspirować, podnieść na duchu, przywrócić nadzieję. Myślą przewodnią moich refleksji są dwa słowa "bądźcie wdzięczni". Z tymi słowami pragnę dotrzeć do ludzi, którzy się źle mają, aby umierzyli, że życie staje się pełne wdzięku gdy człowiek ma wdzięczność na ustach.

Poniżej cytat z książki Niebo jest w nas:

Samolot awaryjnie ląduje na autostradzie. Ludzie wychodzą z katastrofy bez szwanku. Jedni dziękują Bogu za ocalenie, inni klną. Rozmawiają ze sobą dwie kobiety: „To dzięki temu, że ksiądz z nami był, nic nam się nie stało”. Dwóch mężczyzn natomiast komentuje: „Gdy ten klecha wsiadał, to od razu wiedziałem, że coś się stanie”.

Narzekanie jest zaraźliwe. Świat chce nas zarazić przygnębieniem i bezsilnością. Dając się wciągnąć w nieustanne narzekania, stajemy się ofiarami przygniecionymi trudami życia. Ale są ludzie, którzy zarażają radością. Przebywając z nimi, uczymy się zauważać przebijający się przez chmury promyk słońca. Misjonarze nadziei. Czy mogę być jednym z nich?