XXV Niedziela Zwykła (Mk. 9,30-37)

Dzisiejsza ewangelia dotknęła mnie jednym zdaniem. "O czy to rozmawialiście w drodze?" Są to słowa Jezusa skierowane do uczniów, którzy zastanawiali się nad słowami Mistrza o nieuniknionym cierpieniu.

Abstrahując jednak od kontekstu Jezusowego pytania, ja pragnę się przez chwilę pochylić nad naszym "rozmawianiem w drodze".

Co przez to rozumiem? Owe "rozmawianie" traktuję jako ogół naszych, moich relacji do innych ludzi. "Droga" zaś, to nic innego jak nasza "pielgrzymka wiary", czyli życie.
Rozmawiać ze sobą w drodze to zwyczajnie - żyć z innymi, kontaktować się z nimi, rodzić i pielęgnować jakieś więzi, relacje.

Nie chodzi mi tylko o zwyczajne rozmowy rozumiane jako wymianę słów, poglądów. Rzecz w tym, że w dzisiejszym społeczeństwie coraz mniej ze sobą mamy wspólnego, coraz mniej czasu razem spędzamy. Problem ten dotyka nie tylko nasze więzi przyjacielskie, koleżeńskie. Ogromnym problemem jest brak więzi w rodzinach. Brak kontaktu (rozmowy, czułości, zrozumienia, zainteresowania) między małżonkami, między rodzicami a dziećmi.

Z czego to się bierze? Praca za granicą, wiele obowiązków w pracy na miejscu, chęć odpoczynku po całym dniu  pracy, komputera, nadmiernego używania Internetu, telefonów komórkowych? Pewnie w jakimś stopniu tak. Ale to nie wszystko…

Myślę jednak, że jest to także skutek braku modlitwy, życia i wychowania katolickiego w rodzinach. To jednak jest temat na głębszą i dłuższą refleksję.
Pan Jezus pyta dzisiaj:
 

"Jak często, o czym i z jaką miłością JA, TY, MY - rozmawiamy ze sobą w naszym życiu, naszej drodze?"

 

Może dziś jest dobry dzień by o tym pomyśleć...