XXIV Niedziela Zwykła (Mk. 8, 27-35)

Zapewne w wielu naszych świątyniach w ramach kazania usłyszymy dzisiaj o roli Jezusa w naszym życiu. Kaznodzieje będą próbowali odpowiedzieć na postawione w dzisiejszej ewangelii przez Jezusa pytanie: "Za kogo ludzie uważają mnie Mnie ludzie?" Wielu z nich wejdzie do naszych sumień i poruszy je byśmy na nowo zdali sobie sprawę z tego "KIM JEST JEZUS?"

Ja jednak ze swej naturalnej przekory pomijam w moim rozważaniu ten temat. Czytając dzisiejszą ewangelię zatrzymałem się przy zdaniu: "Wtedy Piotr wziął Go na bok, i zaczął Go upominać..." Ciekawy dla mnie fragment. Analizując go próbowałem postawić się w dwóch rolach: Piotra i Jezusa.

Piotr zdziwiony, oszołomiony słowami Jezusa o koniecznym dlań cierpieniu próbuje wytłumaczyć Jezusowi, że nic mu nie grozi, tłumaczy mu, aby o tym nawet nie mówił. W innym miejscu ewangelii znajdziemy dopowiedzenie Piotra: "Panie, nie przyjdzie to na Ciebie". To jest troska ucznia o nauczyciela. W dodatku pomyślmy: Po ludzku, na chłopski rozum, Jezusowi nie może się nic stać. Ktoś kto wskrzesza umarłych, leczy chorych, łazi po wodzie i czyni rozmaite cuda może być w jakimś niebezpieczeństwie? Absurd! I tak też myślał Piotr.

A Jezus?

Wiedział o czym mówi. Zapowiadał Swoje cierpienie, krzyż, mękę, wyszydzenie... Czuł bój opuszczenia przez uczniów, zaparcie Piotra.
Zatem gromi Piotra. Nazywa go "szatanem".

Nie jest to jednak egzorcyzm w naszym rozumieniu. Nie wyrzuca osobowego Złego z Piotra. Jezus uczy Piotra i Nas myślenia "po Bożemu"

Jakie to myślenie? Pozbawione egoizmu, zawiści, niezdrowej pewności siebie.

Pan Jezus wskazuje i uczy, że przez cierpienie i zgodność z wolą Boga wyrabiamy w sobie cnotę pokory i ducha służby.

 

Czy zatem Piotr popełnił błąd?

Moim zdaniem NIE!

Piotr myślał po ludzku, bo był człowiekiem. Myślał tak jak myślimy My. Nie można go za to winić.

 

Panie!

Daj mi tupet Piotra! Niech moja "troska o Ciebie" będzie taka jak jego. Lecz ulecz ją przy tym. Bym myślał o Tobie, ale zawsze z Tobą i tak jak Ty.

 

<><