W zeszłym tygodniu spotkałem się z przyjacielem. Tak trochę gadaliśmy o różnych sprawach, także o wierze. W sumie to trochę podobni jesteśmy, z podobnymi trudnościami, z podobnym charakterem, chociaż też trochę nas różni, jednak dobrze się nam gada, bo mamy wiele wspólnych tematów. Mówiliśmy też o spowiedzi, komunii itp, jak to ciężko rozeznać czy ma się ten grzech czy się go nie ma itp. Tego samego dnia zamieniłem też kilka zdań z siostrą na ten temat i siostra powiedziała, że na teologii uczyli ich jak można rozeznać grzech. Myślę, że może to być pomocne, więc napiszę to na swoim blogu, a jak :) No więc, jeśli mamy sumienie hmmm szczegółowe, widzimy winę w rzeczach drobnych, spowiadamy się z mniejszych przewinień, to jeśli zastanawiamy się czy mamy grzech, to prawdopodobnie go nie mamy i możemy iść do Komunii, jeśli natomiast rozpoznajemy grzechy ciężkie, nie reagujemy sumieniem na mniejsze sprawy, spowiadamy się kilkoma ciężkimi grzechami, jeśli w takim wypadku zastanawiamy się czy mamy grzech, to prawdopodobnie mamy i trzeba się wybrać do spowiedzi. Wydaje mi się, że może to trochę pomóc w tych rozterkach, które nas dotykają.

A ja? Byłem w spowiedzi niecałe 2 tygodnie temu, ale nie zdążyłem pójść do Komunii nawet... Ano właśnie dlatego, że w niedzielę miałem rozterki! Myślałem i myślałem i doszedłem do wniosku, że nie pójdę do Komunii, bo wydaje mi się, że jednak sumienie nie pozwala... Taa, trzeba było zostać na mszy po spowiedzi...

Na koniec orędzie od Matki naszej z objawienia w Medjugorje z 25 marca: