Dwa słowa od siebie. Zmieniłem sobie logo na blogu, kto był tu kiedykolwiek wcześniej to zauważył. Taa.. Po prostu ja i góry. Jeśli tak nazwałem blog, to też muszę w logo wstawić coś, co odzwierciedla mnie ;) Przedtem była jesień, którą lubię i podczas której przyszedłem na świat, był też w późniejszym czasie naniesiony Jezus, który jest przecież Panem mojego życia. Teraz są góry, które kocham. No i poniekąd też ja. Zdjęcie jest "zbite", więc jestem mały i szeroki, no ale w oczy aż tak nie kłuje, a zdjęcie mi się podobało. Za każdym razem jak wpadnę na bloga to sobie przynajmniej też humor poprawię jak na te góry spojrzę :)

Ostatnio mam pustkę w głowie. Może też dlatego nie piszę. Zresztą siedziałem trochę nad pismem, męczyłem się z jednym artykułem, bo brak było autora, a ja chcę w tym miesiącu opublikować numer. Weny brak, kilka innych rzeczy do zrobienia, a strony trzeba zapełnić. Codziennie po 2 zdania, tak mi to szło. I spoglądanie ile jeszcze przede mną. W końcu jednak napisałem, posłałem koleżance do poprawy, spytałem czy da się to czytać. Zobaczymy. Teoretycznie 95% już napisane, czas korekty i wykańczania szczegółów.

Chciałem ostatnio o czymś napisać, ale nie było mnie wtedy przy komputerze, a teraz jak jeste, to myśli odfrunęły. Cóż. Bywa i tak. Nasypało dużo śniegu. Ogólnie to chciałbym już wiosnę, ale powiem wam, że miałem radoche jak 2 dni temu była cały dzień zamieć i wieczorem fajnie się już szło, jak było nasypane dużo, wszędzie taki biały, puszysty śnieg, niezdeptany, porozwiewany, taki naturalny. I jeszcze cały czas sypało. Wtedy się fajnie idzie, wieczorem szczególnie, jest urok pewien. Ale następnego dnia, to jest wczoraj, już rozjechane, rozchodzone, podtopione i brzydkie i już nie było fajnie :]

Jest piątek, dzień pokutny, a więc warto przytoczyć słowa Pana Jezusa skierowane do św. siostry Faustyny, zapisane przez nią w swoim Dzienniczku:
"Jedna godzina rozważania mojej bolesnej męki większą zasługę ma aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi."

Pozdrawiam i życzę miłego dnia.