Pismo rodzi się w bólach. Pierwszy efekt jest taki, że publikacja została przesunięta o miesiąc. Planuję wrzucić do sieci pierwszy numer w ostatnim tygodniu lutego. Nie da rady wcześniej, przyszła sesja, a praktycznie wszystkie osoby tworzące pismo studiują. Jak ma ktoś pisać na siłę pod presją czasu, to lepiej dać więcej czasu, niech tekst będzie dobry. Będzie to więc numer "marzec-kwiecień", bo będzie to dwumiesięcznik. Ale to i dobrze, bo rok zamknie się numerem na listopad i grudzień, a nie grudzień-styczeń. Trudność kolejna jest taka, że jeden artykuł stracił autora i trzeba znaleźć nowego. Tak się trochę to wykrusza, że chociaż osób jest pięć, to efekty ze strony każdego są mniejsze niż bym zakładał. Jedna osoba jest bardzo produktywna, reszta średnio. Mam jednak nadzieję, że zacznie się to kręcić jak należy.

Ostatnio prawie nic nie robiłem przy piśmie, wczoraj trochę siadłem i poprawiam artykuł koleżanki, bo wydaje mi się, że ciężko się czyta. Mniej więcej 3/4 artykułu za mną, jeszcze końcówkę muszę poprawić. Potem jeszcze napisać to i owo, a na koniec korekta prawie całości. Żeby chociaż do tego lutego zdążyć. 

W kościele zimno, chyba nie ogrzewają. Nie przypominam sobie żeby w zeszłym roku było tak zimno, raczej nigdy nie było widać efektów chuchania :] Teraz palce i uszy marzną. Nie wiem, może coś nawaliło, a może oszczędzają, dach w końcu chyba reperowali (lub będą jeszcze reperować), nagłośnienie też siadło niedawno i możliwe, że jakieś koszta w to poszły. 

Robi się coraz jaśniej! Nie ukrywam, że mnie to cieszy.

Dzisiaj dzień dziadka, wczoraj dzień babci. Dzwoniłem z życzeniami, babcia i dziadek zadowoleni. Wiadomo, wiek robi swoje, przychodzą różne choroby, człowiek nie może wszystkiego co by chciał. Dziadek całą apteczkę z lekami ma. Codziennie brać odpowiednie dawki. Koło 200zł co miesiąc trzeba dać na leki. Dobrze, że mimo wszystko jakoś się im żyje, nie muszą odejmować sobie od buzi itp żeby przeżyć. Chociaż oczywiście oszczędzają na tym i owym. 

No nic, pozdrawiam i życzę miłej niedzieli.