Ostatnie 3 tygodnie to dla nas bardzo udany czas. Pierwsza połowa września to okres andrzejkowego urlopu. Pierwszy tydzień spędziliśmy na załatwianiu zaległych spraw i na rozpoczęciu zajęć na naszym Studium. Miło było znów zobaczyć znajome twarze zarówno studentów jak i wykładowców, znów porozmawiać i wysłuchać budujących wykładów. Kolejny tydzień spędziliśmy u jednych i drugich dziadków, najpierw w Kędzierzynie, potem w Kielcach. Trochę żałujemy, że nie udało nam się w tym roku tego urlopu jakoś lepiej zorganizować i gdzieś wyjechać, ale stwierdzam, że wyjazd do rodziny to bardzo dobra opcja jego spędzenia: wyżywienie i nocleg za darmo ;), ponadto jest ktoś dodatkowo do opieki nad dzieckiem. Jak zawsze udało nam się dziadków trochę wykorzystać i wybrać się na małą randkę :)

Ten wolny czas wiązał się też dla nas z pewnym wyzwaniem: nauczeniem Stasia zasypiania bez piersi. Najwięcej musiał natrudzić się Andrzej, gdyż to on musiał od tej pory pomagać Stasiowi zasnąć. Dorzuciliśmy też do tego przeniesienie Stasia z naszego wspólnego łózka na jego własne posłanie. Stało się to oczywiście z wielkim bólem mojego serca. Muszę Wam powiedzieć, że w sumie gdyby nie to, że oczekujemy kolejnego Maleństwa, któremu trzeba zrobić miejsce i przy piersi i w łóżku, to nie rezygnowałabym jeszcze ze wspólnego spania ze Stasiem i z karmienia go. Wszystkim to zresztą polecam, nie ma nic lepszego i dla mamy i dla dziecka. Drogie młode mamy, nie patrzcie na to co Wam mówią inni, że przyzwyczaicie dziecko i później ono nie będzie chciało spać samo i nie odzwyczaicie go. Przecież już od poczęcia śpi z Wami, więc dlaczego nagle moment porodu ma być jakąś zmian? Ono już jest przyzwyczajone i do wspólnego spania i do noszenia i do wszelkich innych rzeczy, które różni "doradcy" próbują Wam wyperswadować. Idźcie za głosem serca i za Wasza kobiecą i matczyną intuicją, bo one najlepiej Wam podpowiedzą co jest Waszym dzieciom potrzebne i nieodzowne do właściwego rozwoju. Gdy dziecko dojrzeje to samo z tego zrezygnuje, z pewnością poznacie kiedy uzasadniona potrzeba stała się już przyzwyczajeniem.