Zły jestem bardzo. Pojawia się pytanie chyba najbardziej fundamentalne. Dlaczego?

Dlaczego Panie dopuściłeś do tego wszystkiego co było w moim życiu? Już Ci to przebaczyłem z całego serca. Ale nadal brakuje mi odpowiedzi. Nie widzę sensu tych wszystkich wydarzeń.

Dlaczego muszę zmagać się z tymi myślami? Dlaczego za każdym razem, gdy mijam przystojnego mężczyznę, od razu przychodzą grzeszne myśli. Często, żeby po prostu się rzucić na niego i zgwałcić. Dlaczego?

Dlaczego nie potrafię nawiązywać normalnych relacji? Dlaczego to wszystko jest takie powierzchowne, a jeśli już głębokie, to nie do końca szczere? Dlaczego cay czas czuję strach przed ludźmi, przed Tobą i przed samym sobą?

Dlaczego jedynym ratunkiem dla mnie jaki widzę jest śmierć?

Nie wiem Panie dlaczego. Ale wiem, że jesteś, kochasz i nie zostawiasz samego. Ty widzisz sens, ty wiesz. To mi wystarczy. Świadomość tego, że Ty masz mnie w Swych dłoniach i nie pozwolisz, żeby stała mi się krzywda. Panie mój, kocham Cię!