Dziś miałem rozmowę z kolegą, z którym dawno już nie rozmawiałem. Rozmawialiśmy o wyborach dokonywanych przez nas. Każdy z nas przecież z zupełnie inną historią życia. Inne zranienia i inne radości, a jednak tak wiele nas łączy. Obydwa mamy skłonności. On zdecydował, że będzie szukał szczęścia w byciu z mężczyzną.

Muszę przyznać, że go w zupełności rozumiem. Czeka go najprawdopodobniej szczęśliwe życie, oczywiście pełne problemów, ale jednocześnie życie z kimś u boku. Co mnie czeka? Nie wiem. I tak się zastanawiam, dlaczego ja jeszcze walczę? Dlaczego nie dałem sobie spokoju i nie powiedziałem sobie: "Masz prawo być z kimś"? Nie wiem.

Wracam tylko do jednego z postów mówiącego o motywacji. Oby mi jej nie zabrakło.