"Strach mój sprawia, że się cofam, lecz dzięki Twej miłości,

nie tylko na przód idę, lecz biegnę"

 

Ta pieśń gra, tudzież brzmi mi w głowie, po wczorajszej Mszy "bez prądu" 

Zaczęłam się zastanawiać dlaczego. Pomijam fakt, że ona mi się podoba :)

Jednak ma w sobie coś takiego prawdziwego.

Boimy się np. iść do spowiedzi, wielu ludzi ze strachu nawet do niej nie przystępuje. Ale trzeba zauważyć, że spowiedź jest uwierzeniem w miłość Boga, przyjęciem jej do naszych serc, oczyszczeniem się z grzechów. 

Nie wiem jak Wy, ale ja po spowiedzi, jakby unoszę się nad ziemią, jest mi lekko. Czuję się wyjątkowo, w 100% wiem, że Bóg jest przy mnie, wspiera mnie. Wiem o tym i przed spowiedzią, ale jednak istnieje wtedy strach, lęk, który nie pozwala mi w to wierzyć...

Każdy z nas przeżywa takie dni. Często nawet planujemy iść do spowiedzi, ale po ludzku boimy się. Powiem, że ja też tak mam. Ale staram się przezwyciężyć lęk, wierząc w głęboką miłość naszego Ojca.

Na tegorocznej Lednicy było hasło przewodnie, które brzmiało: "Nie lękajcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi". Te słowa, mi pomagają w chwilach zwątpienia, gdy tak jakby szukam miłości Bożej.