Przebaczam, ponieważ doświadczyłem konkretnego zła od drugiego człowieka i nie chcę odpłacać mu złem za złe. Wiem, że zło zawsze rodzi zło. Nie oznacza to, że zapominam o złu, którego doświadczyłem. Dopuszczam do siebie oburzenie, złość i gniew. Widzę i czuję zło, niesprawiedliwość.

Przebaczam zawsze w wolności serca, gdyż pragnę uciąć łańcuch zła we mnie i w drugiej osobie.

Po jakimś okresie zapominamy o naszych ranach. Nie oznacza to jednak, że już całkowicie przebaczyliśmy. Zapomnieć wcale nie oznacza przebaczyć. Najważniejsze jest oczyszczenie naszej pamięci, pogodzenie się, zaakceptowanie przeszłości.

Źródło

***

Bardzo mądry tekst. Przebaczyć nie znaczy zapomnieć. Zapomnieć nie znaczy przebaczyć. Żeby przebaczyć, trzeba być wolnym.

Przebaczenie to zaakceptowanie przeszłości (ale nie zła). Przebaczenie to nie lekceważenie zła. To zaakceptowanie faktu, że zło się wydarzyło i niczego z nim już zrobić nie mogę. Mogę zmieniać tylko teraźniejszość lub przyszłość. To odpięcie łańcucha wiążącego nas z przeszłością.

Moje doświadczenie mówi, że przebacza silniejszy. Niekoniecznie praktycznie. Wewnętrznie. Przebacza ten, który jest wolny. Który czuje się bezpieczny. Choćby w ręku Boga, konając na arenie jako męczennik.

Przebacza miłość.

A jednak ciągle pozostaje pytanie: co to znaczy przebaczyć?