"Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki"

Wszystkiego i zawsze pod dostatkiem... Paradoksalnie: trudno w ten dostatek uwierzyć. Mimo doświadczeń. I specjalnie rozdzielam od poprzedniego zdania (poniżej) - bo nie wydaje mi się, by to był warunek, na zasadzie 'jak dasz to ci oddam'. Dar jest dobrowolny obustronnie. Ale dając z serca nie obawiaj się, Jego miłości możesz zaufać.

 

Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.

Czasem serce się waha. A może waha się rozum, nie serce? Może trzeba dać mu czas?