Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi

za waszą czułość w nieczułości świata,
za niepewność - wśród jego pewności

za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych
zarażając się każdym bólem
za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna

za potrzebę oczyszczania rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi
bądźcie pozdrowieni.

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi

za wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność niemówienia innym tego co w nich widzicie

za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością
za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego,
za nieprzystosowanie do tego co jest a przystosowanie do tego co być powinno
za to co nieskończone - nieznane - niewypowiedziane - ukryte w was.

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi

za waszą twórczość i ekstazę
za wasze zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk
że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami.

Bądźcie pozdrowieni
za wasze uzdolnienia nigdy nie wykorzystane
(niedocenianie waszej wielkości
nie pozwoli poznać wielkości tych, co przyjdą po was)

za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować
że jesteście leczeni zamiast leczyć świat
za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę
za niezwykłość i samotność waszych dróg

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi.

Kazimierz Dąbrowski

 

Ludzie nie są jak ciało. Ludzie są jak łańcuch wiążący z życiem i Bogiem. Każdy jest ogniwem. Ogniwo musi się zaczepić, by istnieć. Czasem w Bogu. Czasem przez człowieka. Ogniwo musi się otworzyć na zaczepienie - inaczej ktoś zginie, a ono zostanie niepełne...

Betlejemskie Światełko Pokoju przekazuje się z rąk do rąk. Miłość i światło przekazuje się z rąk do rąk. Chleb przekazuje się z rąk do rąk...

Życie przekazuje się z rąk do rąk.