Liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan. [Iz 54,1b]

Liczniejsi są synowie tej, która nie rodziła. Patrzę na te słowa i myślę o owocu porzucenia. O owocu bólu, cierpienia i łez.

Bardzo trudno mówić, bardzo trudno nawet myśleć o wartości cierpienia. Wtedy gdy dociera, wtedy gdy ogłusza... Czasem można tylko szeptać bezradnie: "wierzę Ci, Boże".

Liczniejsi są synowie porzuconej... W bólu nie myśli się o owocach. Przyszłych, odległych, nieznanych... A jednak - jeśli pozwolisz na to Bogu - pozornie suche, obcięte gałęzie zakwitną i obsypią się owocami. Wiele krzewów nie ciętych nie kwitnie...

 

Rozszerz przestrzeń twego namiotu, rozciągnij płótna twego mieszkania,
nie krępuj się, wydłuż twe sznury, wbij mocno twe paliki![Iz 54,2]

Twój dom ma być wielki. Będzie wielki. Nie ograniczaj moich planów i zamiarów, cofając się lękliwie. Powiedzą, że jesteś zachłanna. Że nie potrzeba, bo przecież nie owocujesz... Nie przejmuj się tym. Potrzeba. Przyniesiesz owoc...

 

Chcę Cię uczynić błogosławieństwem!