Możesz rozkwitnąć. Masz w sobie potencjał, by wyrosnąć w drzewo, z szerokimi konarami i dźwigające kosze owoców. Brakuje Ci jednego. Korzenia.

Bez korzenia zostają pnie z amputowanymi rękami. Kikuty. Wyglądają solidnie, ale krwawią.

Pamiętam takie pnie. Przeraziły mnie dawno temu, przy pewnej herbacie. Zakorzeniają się tylko od jednego. Od miłości. I wtedy wyrastają im ramiona. Ale korzenia nie szuka się w ziemi, tylko w górze. A tam nie chcesz patrzeć...

Tamte sprzed lat wypuściły gałęzie...

Nie chcę wiedzieć, jest wielka mądrość w tym, że nie wiemy. I lepiej nie dochodzić do przeświadczenia, że się "wie". Zwykle wtedy zna się zło, rzadko - dobro... Taka "wiedza", która właściwie wiedzą nie jest, tylko ją udaje, odbiera radość. I poczucie siły.

PS. Ta notka musiała trochę poczekać na publikację... Nie odnosi się do żadnych bieżących wydarzeń...