Bądź ze mną bez pośpiechu. Miej czas, pomyśl ciepło...

Są przecież rzeczy ważne i ważniejsze. A ta jest najważniejsza.

Bądź. W natłoku spraw, w ciągłym biegu, na ostatnich nogach, marząc by wreszcie dotrzeć do domu, pozbyć się torby, wysuszyć mokrą od deszczu głowę i usiąść (choćby i do pracy). Kiedy głowa odmawia myślenia mimo dwóch red bulli. Bądź mimo to.

Bądź. Ze świadomością, że jeśli będziesz tu dłużej, to coś gdzieś się posypie. Ważne bardziej lub mniej. Bądź mimo to.

***

Najtrudniej jest tak wesprzeć, by uspokoić lub choć zmniejszyć czyjś lęk. Zmniejszyć naprawdę, nie zmusić do nieokazywania. Wziąć na siebie czyjś - przecież nie nieuzasadniony - niepokój. Mieć czas, by być.