Odtąd Jakub nie będzie się rumienił ani oblicze jego już nie przyblednie, bo ujrzy swe dzieci, dzieło rąk moich, wśród siebie, ogłosi imię moje jako święte.

Rumieniec wstydu za bliskich i bladość, wskazująca na strach. Obie znajdą swój koniec, zamienią się w uwielbienie. Jeśli niepokoisz się o ich zbawienie, zaufaj... Bóg sam będzie działał.

Czy wierzysz, że pustynia już wkrótce zamieni się w ogród, a ogród w bór? Czy wierzysz, że niewidomi przejrzą, a głusi usłyszą?

Panie Boże, codziennie mnie zachwycasz :-)