Kiedy nie ma ludzkiej nadziei. Kiedy zostaje modlitwa i post. Kiedy obecność kosztuje - jak się wydaje - nad miarę. Kiedy kochać znaczy po prostu być, a i to wydaje się niewykonalne.

Kiedy człowiek obok milknie bezradnie, więzną słowa w gardle. Czy wolno dzielić ciężar? Czy będzie od tego lżejszy?

Kiedy nagle rozumiesz, że kochać znaczy oddać życie. Dziś, w tej chwili. Niekoniecznie w jednym, heroicznym geście. Czasem po odrobinie. Gdy w powietrzu wisi niezadane pytanie: umrzesz dla mnie?

Nie umiem.

On umie...