Takim tekstem zatrzymał mnie na ulicy jakiś młody człowiek i wręczył obrazek ze zdjęciem papieża. No trudno - pomyślałam - mamy rocznicę, niech będzie. Ale dalszy dialog zaskoczył mnie zupełnie:

- Czy jest w domu kierowca?

- Nie.

- To może będzie - i w ręku zaczął się pojawiać kolejny kartonik.

- Nie, dziękuję.

- To proszę mi oddać obrazek :D

Oddałam, do niczego mi nie potrzebny, a jemu na pewno się przydał, może miał wyliczone równe ilości obrazków i ulotek czy czego tam :D Ale muszę przyznać, że poza absurdalnością sytuacji bardzo mi się nie podoba wykorzystywanie Jana Pawła II w reklamie.

I choćby dlatego nie chciałabym święta państwowego 2 kwietnia.