Czymś normalnym i dobrym jest to, że szukamy w życiu więzi. [...] o ile mamy prawo do działań mających na celu nawiązanie takich życiodajnych relacji, to nigdy nie mamy prawa do konkretnych osób, z którymi tworzymy lub moglibyśmy tworzyć takie relacje.

Cytat pochodzi z tekstu na temat zapłodnienia in vitro, ale warto go zauważyć, bo ma znaczenie dla wszystkich naszych relacji z drugim człowiekiem. Dotyczy przecież każdej relacji - rodzice-dzieci, relacji między małżonkami, relacji między przyjaciółmi, kolegami, znajomymi...

Nikt nigdy nie ma prawa do drugiego człowieka. Bez względu na to, ile dobra mu wyświadczył.

Nasza obecność dla innych i obecność innych dla nas ma być darem. Dobrowolnym darem miłości. Nie obowiązkiem, nie czymś, co się komuś należy, a właśnie darem. Relacja między ludźmi nie powinna być zatem transakcją handlową: ja tobie, ty mnie. Nie ma obowiązku wdzięczności, jest tylko wdzięczność, którą chce się wyrazić. Nie ma obowiązku miłości, jest wezwanie do miłości i dar miłości.

Relacja z innymi ludźmi daje życie. Brak relacji zabija, dosłownie i w przenośni. To nasze życie zależy od czyjegoś dobrowolnego daru z siebie. Czyjeś życie zależy od naszego dobrowolnego daru z nas. Zależy od miłości, której pierwszym warunkiem jest wolność.

W końcu - taką wolną miłością kocha nas Bóg. I takiej wolnej miłości od nas oczekuje. Nawet On nie dał sobie prawa do nas. Dał nam ostateczne prawo wyboru. Możemy Go porzucić, nawet na wieczność.