Jakiś czas temu można było spotkać bilboard "Emigracja? Dlaczego nie?" Więc - dlaczego? Z zasłyszanych zdań:

- Bo tam będę w stanie utrzymać siebie i rodzinę na poziomie godnym człowieka.

- Bo chcę mieć czas na życie - na marzenia - na bycie z rodziną, a nie tylko na pracę.

- Bo tam będę traktowany z szacunkiem, a tu i ja i moja praca nikogo nie obchodzi - stawia sie tylko nierealne wymagania i zgłasza pretensje.

- Bo tam nie będę musiał płacić horrendalnych składek zanim moja firma cokolwiek zarobi.

- Bo jeśli moje marzenia spróbuję realizować tu, muszę do kosztów doliczyć haracz dla mafii.

- Bo przepchnięcie się przez urzędy nie wymaga tam aż takiego wysiłku.

- Bo nie zamierzam połowy dochodów oddawać państwu.

Człowiek, który może tutaj zarobić na siebie - mieszkanie - rodzinę normalną pracą emigrować nie musi. To żadne bohaterstwo. To tylko kwestia poziomu życia.

Bohaterstwem /inni powiedzą: głupotą/ jest pracować za 936 zł brutto (obecna płaca minimalna, w zeszłym roku było mniej) i próbować utrzymać z tego rodzinę, mogąc wyjechać.

Proszę mi nie mówić o obowiązkach wobec państwa i o patriotyzmie, skoro to państwo się do żadnych obowiązków względem mnie nie poczuwa. W sumie od niego tego nie oczekuję - poradzę sobie, swoją rodziną też zaopiekuję się sam, ale haraczu im płacić nie zamierzam. Mój obowiązek wobec rodziny jest w tym momencie ważniejszy, niż obowiązki wobec państwa.

Przyznam, że nie potrafię na to odpowiedzieć. Potraficie?