Przeczytałam dzisiaj felioten X.Horaka w Gościu Niedzielnym. Bardzo lubię te przemyślenia i wnioski z obserwacji doświadczonego kapłana. Dziasiaj bardzo ujęło mnie hasło wstepne "Staram się widzieć wokół siebie dobro. Nawet gdy dolega mi zło, to ważniejsze jest dla mnie ratowanie dobra niż ukaranie zła." I zgadzam się z tym hasłem, mimo że czasami trudno żyć dobrem, bo wokół wszyscy cię kopią i robią różne złośliwośi. Ale gdy się trwa w przeświadczeniu dobra, to ona przemienia nasze serca i żyje się lepiej i łatwiej. A wokół dostrzega się wtedy rzeczy wielkie i dąży się do ich realizacji.
Szczęśliwi, którzy strzegą przykazań i sprawiedliwie postępują w każdym czasie. Pamiętaj o nas Panie, gdyż upodobałeś sobie w swym ludzie, przyjdź nam z pomocą. Ps106:3-4
Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. [Mk 7,6b]
Jesteśmy jedni dla drugich pielgrzymami, którzy różnymi drogami zdążają w trudzie na to samo spotkanie.
Mk 3,31-35 Nadeszła Matka Jezusa i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: „Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie”. Odpowiedział im: „Któż jest moją matką i którzy są braćmi?” I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”.
W dzisiejszym komentarzu do liturgii usłyszałam, czy jeżeli robimy coś wbrew sobie tylko dlatego że takie są normy, to czy nie jest to dla nas szabatem. Przez wiele lat tkwiłam w takim kieracie spowoodowanym różnymi zdarzeniami. Teraz kiedy jestem wolna wiele wspaniałych wrót otworzyło się dla mnie. Wielką radością jest dla mnie podróżowanie, w ostatnim czasie udało mi się być na Słowacji, niedługo Węgry, potem może Ratyzbona i Paryż lub Londyn. Nie mówiac o tym co w Polsce można zobaczyć. Cieszę się że mogę realizować marzenie i niekiedy pomysły i środki na ich realizację same spadają.
Na przekór wszystkim i wszystkiemu nadal wierzymy że życie jest piekne, a Pan Bóg chce dla nas rzeczy wielkich
Prawie po roku pisania mojego blogu, który nie ma konkretnej formy, w jednym kierunku, cżesto pokazuje co mi w sercu gra w danej cheili, doszłam do stanu, który jest tytułem moich wypocin. Tak w końcu tak naprawdę i szczerze zachwyciłam się zyciem, które otrzymałam od Pana Boga. Niełatwe, chwilami zaskakujące obrotem spraw ale piękne. W zeszłym roku bardzo często skupiłam swoją uwage na wierze i wierności, Pan Bóg podawał mi na tacy postacie biblijne, które mimo trudnych czasów i nieprzychylności otoczenia pozostali mu wierni. Bardzo bliską postacią stał sie dla mnie Mordocheusz z księgi Estery, ale także słowa z Nowego testamentu mówiące o wierze. Jestem w miejscu, w którym wiem czego chcę od życia i tak szczerze mam powyznaczane konkretne cele w różnych przestrzeniach życia. Dawno nie miałam takiej wolności i pewności w tym co chcę i do czego dążę i to jest to co otrzymałam w sercu od Najwyższego. Nie żałują żadnych wydarzeń które wydarzyły się w moim życiu, ani tych złych ani tych dobrych. Doprowadziły mnie one do miejsca w którym jestem obecnie, i wiem że jest to dla mnie dobre. Myślę że w końcu nadszedł czas dzielenia sie wiarą i tym co otrzymałam w tym czasie. i wiem że nie jest przypadkiem , że obecnie w kalendarzu liturgicznym mamy takie a nie inne czytania. I z radością i uśmiechem w sercu czytam te wszystkie hymny pochwalne w codziennej Liturgi Słowa. I tak bliscy mojemy sercu są ci wszyscy uzdrawiani przez Pana Jezusa, ponieważ tak samo jak oni byłam tredowatym paralitykiem, a teraz dzięki Chrystusowi i wolności którą mam moge robic wielkie rzeczy, w róznych przestrzeniach patrząc od najbardziej prozaicznych typu dom , poprzez naukę, poszerzanie moich umiejętności, spełnianiu marzeń do wiary. I nic tylko dzisiejszy psalm odpowiada temu co czuje w sercu.
