Historię Krzysia śledziłam od jego urodzin - jest prawie rówieśnikiem mojego syna, choć powinien urodzić się znacznie później.

Jego wola życia napełnia mnie podziwem, wszystkie uśmiechy,  które miałam okazję oglądać, zdumiewały mnie, bo pamiętałam, że patrzę na dziecko, które jest bardzo chore, które cierpi. Siły Mamy Krzysia są dla mnie niepojęte. Oboje ich noszę w sercu i modlę się za nich.

Teraz mogę pomóc nie tylko modlitwą, bo po długich zmaganiach Krzyś dostał swój numer konta w fundacji pomagającej dzieciom. Nikogo nie trzeba przekonywać, że leczenie i rehabilitacja kosztują, a tylko dzięki nim Krzyś ma szansę lepiej radzić sobie z codziennym życiem.

Na stronie http://krzysrabsztyn.blogspot.com/ można przeczytać historię Krzysia. Znajdziecie tam też numery kont, na które można wpłacać dla niego pieniądze.