Fantastyczny artykuł w "Dużym Formacie" po raz pierwszy z taką wyrazistością pokazał mi pułapki in vitro, zwłaszcza heterologicznego, które zawsze wydawało mi się bardziej "podejrzane moralnie". Dziecko ma prawo wiedzieć, skąd pochodzi, kim byli jego rodzice biologiczni - nie uświadamiałam sobie jednak, jak wielki ból może się wiązać z niemożnością poznania genetycznego ojca.

Ucieszyłam się, kiedy od o. Marcina Mogielskiego dowiedziałam się, że jest adopcja zarodków powstałych przy IVF jest moralnie dopuszczalna (notabene, niedawno opublikowany dodatek o bioetyce wcale nie uważa tej procedury za godną pochwały). Wydawało mi się to cudownym rozwiązaniem. Teraz widzę, że ta adopcja jest tak samo trudna, jak adopcja dziecka, które już przyszło na świat.