Jaka mała jest moja miłość, skoro niedzielna Eucharystia zaczęła mi się jawić jako przykry obowiązek? Skoro wolę robić inne rzeczy, uciekać w rozważania o tym, co mniej ważne, żeby uniknąć konfrontacji z prawdą o tym, kim tak naprawdę jestem, jaka jestem? Dlaczego wciąż wolę złudzenia?