Dzień niepodobny do dnia, puste kartki bez dat... Czasem mi się tak właśnie wydaje, że to wszystko jest takie puste, takie zmarnowane... Tego czasu raz za mało, raz za duzo, a i tak go nie wykorzystujemy. Nie chcę żeby moje życie zamieniło się w jakiś rutynowy schemat, w którym nie ma miejsca na coś odmiennego a zajmuję się tylko tym co trzeba. Chcę zacząc marzyc i robic to, co czuję, a nie co muszę. Nie chcę życ tylko dla siebie, bo po co? Jaki w tym sens? Poza tym co z mojej młodości, kiedy przesiedzę ją w domu?