Wieczór był spokojny, a więc postanowiłam, że skorzystam z dóbr doczesności. Włączyłam internet, uruchomiłam gg z myślą, że ktoś się odezwie, by porozmawiać... Zaniedbałam niektóre osoby, z którymi niegdyś pisałam bardzo często. Nie chodzi o lenistwo, czy też niechęć do nich. Dawno temu stwierdziłam po prostu, że komputer i telewizor to zjadacze cennego czasu. Prawdę mówiąc znienawidziłam przede wszystkim telewizję... W moim domu rodzinnym jest ona wyrocznią prawdy,j est tym kim być nie powinna. Na niej opierają się wszelkie poglądy moich współbiesiadników. Nieważnie jest, że media manipulują ludźmi, ważne że "mówią prawdę". A cóż, ludzie nie są krytyczni wobec tego co słyszą i dają się wciągnąć... Smutne, że taki obraz ma miejsce u mnie w domu...

Włączył się do rozmowy kolega, przeczuwałam, że tematy szybko zbiegną na tor polityki. Uch, jak ja tego nie cierpię. Tymbardziej, że on i ja obstajemy przy przeciwnych sobie poglądach. No cóż, stwierdziłam, że z tym też trzeba skończyć. Cierpliwie wysłuchałam, co miał mi do powiedzenia. "Wiesz, stwierdziłam, że nie będę z Tobą rozmawiać o polityce" - "A co, boisz się prawdy?" (śmiech) - "Nie, po prostu polityka nie jest dla kobiet." No i mój  kolega przyznał mi rację :).  Ponadto ja darzę go sympatią, jesli miałabym obrażać się na niego, za to, że myśli inaczej, to byłoby głupie. A przede wszystkim, nie byłoby chrześcijańskim, bo miłość jest ponad wszelkimi różnicami.