Tyle myśli ciśnie się dzisiaj w święto Matki Bożej Wniebowziętej, bo przecież na jej cześć wyśpiewane zostało pozdrowienie przez jej krewną świętą Elżbietę: błogosławiona jesteś między niewiastami, błogosławiony jest owoc twojego łona. Błogosławiona jesteś któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana.

Minęły wieki, mijają pokolenia, przychodzi pokolenie nasze i my dołączamy się do tego wielkiego chóru który sławi wydarzenie, jakie miało miejsce w miasteczku do którego udała się Maryja by z radością pozdrowić swoją krewna Elżbietę, która rozpoznała w niej matkę Boga, Bogurodzicę.

Dzisiejsze święto to jeszcze jeden akt wiary: rozpoznanie i uznanie w Maryi Matki Syna Bożego, Matki Boga Wniebowziętej. Nazywamy Maryję bramą niebios, a brama ta zamknięta niegdyś przez pierwszą kobietę Ewę, która sprzeciwiła się woli Boga została na powrót otwarta przez Matkę Chrystusa.

Teologowie wschodu i zachodu już od pierwszych wieków uznają to wydarzenie, którego pamiątkę dziś obchodzimy za prawdę wiary. W Konstytucji Soboru Watykańskiego II Lumen gensium czytamy, że Maryja dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego. Bóg ją ukoronował jako królową niebios i ziemi, uczyniły to również liczne ludy i narody. I nasz naród ogłosił ją także swoją królową.

W sierpniowe dni drogami Ojczyzny wędruje na Jasną Górę Polska, która nie zginęła. Polska wierna. Polska katolicka, wędruje tam, gdzie bije serce narodu w sercu Matki. Niesie ze sobą nasze Polskie sprawy, te rodzinne, indywidualne, społeczne, i narodowe. Zanosi je przed oblicze Jasnogórskiej Pani mówiąc: Matko z nami bądź

Kierujemy także nasze myśli ku Ojczyźnie, bo to także święto żołnierza, bo to czas rocznic i to wielkich 90 rocznica Cudu nad Wisłą, to czas rocznic naszych zrywów narodowych: powstania warszawskiego, strajków z których zrodziła się Solidarność. Sierpień to także czas kiedy dostrzegamy ludzi, uczestników polskich dróg ku wolności.

W naszej polskiej tradycji Uroczystość Wniebowzięcia zwana jest świętem Matki Bożej Zielnej przynosimy tego dnia do świątyń bukiety z kwiatów, kłosów z zbóż i owoców, plony urodzajów, czynimy to także na podkreślenia tego, że Maryja, ta Wniebowzięta jest dorodnym owocem ziemi.

Ks. Józef Tischner pisał święto Matki Bożej Zielnej pokazuje nam świat przyrody jako świat Boski i ludzki zarazem. Stworzony przez Boga dla człowieka. Właśnie w spożywaniu owoców tej ziemi człowiek wchodzi w uczestnictwo w Bożej mocy ukrytej w tej ziemi. Matka Boża Zielna symbol nadziei, zieleń, zwycięstwo życia nad śmiercią, symbol widoczny także w tych ziołach, które ludzie przynoszą do kościołów i wreszcie to niezwykle wielkie pulsujące mieniące się milionami barw piękno stworzenia i piękno człowieka. Nadzieja jest piękna

Uwielbi dusza moja Pana – to są słowa Tej do której ludzie w dzień Matki Bożej Zielnej niosą to, co mają najlepsze i najpiękniejsze. Powtarzajmy słowa Maryjnego Magnificat: Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia. Ciebie Matkę Pana, Orędowniczkę, Wspomożycielkę, Pośredniczkę, Królową polskiej ziemi i polskich serc prosimy słowami pieśni: Mniej w opiece naród cały, który żyje dla Twej chwały.