W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego

Tym znakiem krzyża świętego zaczynamy każdy dzień i kończymy dzień kiedy udajemy się na spoczynek. Te same słowa wypowiedział kapłan podczas chrztu świętego polewając nas trzykrotnie w świętej wodzie włączając nas w życie Trójcy świętej, czyniąc nas tym samym dziećmi Bożymi.

Podczas każdej mszy świętej odmawiamy Symbol wiary: Wierzę w jednego Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, Wierzę w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez proroków.

Zwróćmy uwagę na to, że mówimy to zawsze w liczbie pojedynczej, nie mnogiej. A więc: nie wierzymy, ale wierzę, ja wierzę. Jest to okazywanie, manifestacja swojej wiary przed wszystkimi obecnymi w świątyni. Przyznanie się do Boga Ojca, Stwórcy świata, do Syna Bożego, który dla nas stał się człowiekiem, cierpiał, umarł na krzyżu i zmartwychwstał i Ducha Świętego, który ożywia i umacnia naszą wiarę.

To publiczne wyznanie wiary w swojej istocie stanowi zapewnienie wszystkich obecnych w świątyni, że na tego człowieka, który wyznaje wiarę można zawsze liczyć i zawsze mu wierzyć i zawsze można na nim polegać, można jako wierzącemu zaufać i nie powinien nigdy zawodzić człowiek, który uznaje Boga za Ojca i jest przed nim odpowiedzialny jeśli zawiedzie to ludzie z jego powodu mogą mieć zgorszenie, z jego powodu mogą bluźnić przeciwko Bogu i dlatego Jezus mówi: Niech tak świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. I nie powinien nawet w trudnych, w ciężkich chwilach zawieść człowiek, który wyznaje że wierzy w Jezusa Chrystusa umęczonego, ukrzyżowanego to jest publiczne przyznanie się do Chrystusa powinno być gwarancją wierności nawet w obliczu śmierci. Nie powinien zawodzić człowiek, który publicznie wyznaje, że wierzy w Ducha Świętego. Człowiek sam z siebie jest omylny i zawodny, ale napełniony mocą Ducha Świętego jest pewny i niezawodny. Takiemu człowiekowi można zawsze zaufać.

Zauważmy, te wielkie konsekwencje publicznego wyznania wiary, które czynimy podczas każdej świętej liturgii. Zastanówmy się w jakiej mierze naszym życiem wyznajemy naszą wiarę i czy inni mogą nam zawsze zaufać jako ludziom, którzy publicznie przyznają się do Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. I oby nie okazało się, że wprowadzamy w błąd ludzi, samych siebie i Boga.

Szczególnym znakiem Trójcy Świętej jest miłość. Jest wielka i potężna, że trzy osoby są jednym Bogiem. Podobnie jak kochająca się rodzina, która tworzy jeden organizm. Niech więc nasza miłość ludzka będzie miłością na wzór świętej Trójcy. Kiedy udzielany jest sakrament małżeństwa, słyszymy w czytaniu, że oto przyszli małżonkowie nie są już dwóch w jednym ciele lecz jednym ciałem. Oznacza to, że jedno i drugie tak się kochają że odczuwają wszystko wspólnie radość, miłość, ale tak samo i cierpienie i ból. I ta miłość ma też ożywiać nasze rodziny, całe nasze społeczeństwo już nie tylko miłość męża i żony, ale także miłość rodziców i dzieci powinna pokazywać jak bardzo Pan Bóg ukochał swoje dzieci.