1. Boże w dobroci nigdy nie przebrany,

Żadnym językiem niewypowiedziany

Ty jesteś godzien, Ty jesteś godzien

Wszelakiej miłości,

Poszanowania, poszanowania,

Chwały, uczciwości.

2. Ciebie czczę, pragnę i ważę samego;

Nad wszystkie dobra Tyś u serca mego.

Najwyższe dobro, najwyższe dobro,

Tyś w najwyższej cenie,

Sam jeden u mnie, sam jeden u mnie,

Nad wszystko stworzenie.

3. Choćbyś za grzechy nie karał mnie, Panie,

Przecież skruszony żałowałbym za nie,

A żałowałbym, a żałowałbym

Dla tego samego

Żem Cię obraził, żem Cię obraził,

Pana tak dobrego.

4. Więc, o mój Boże i teraz żałuję

Dlatego, że Cię nad wszystko miłuję,

I to u siebie, i to u siebie

Statecznie stanowię,

Że grzechów swoich, że grzechów swoich

Nigdy nie ponowię.

5. O Boże dobry, Boże litościwy,

mej duszy nędznej racz być miłościwy

jakąś ją stworzył, jakąś ją stworzył,

pomóż do zbawienia,

użycz swej łaski, użycz swej łaski,

broń od potępienia.

- pamiętam do dzisiaj zdumienie, jakie mnie ogarnęło, gdy 20 lat temu na początku Mszy pogrzebowej Ojca usłyszałam pierwsze słowa tej pieśni; zdumienie zestawieniem ludzkiego bólu i poczucia niepowetowanej straty i wskazania pieśni na przeogromną miłość Boga. A od wczoraj nasz organista gra ją na każdej Mszy świętej.