XXI tydzień zwykły - wtorek, 23.08.11    

Dzisiaj św. Paweł mówi o głoszeniu Ewangelii. Głoszenie. Głosić nie jest wcale tak łatwo. Właśnie o tym wspomina też św. Paweł. Św. Paweł, który przemawianie zna bardzo dobrze. Który głosił Ewangelię wszystkim, bo spotkał Jezusa w swoim życiu. Ba! W momencie kompletnie niespodziewanym. Podczas normalnej podróży. Jednak może normalnej dla niektórych i w pewnym czasie dla Szawła. Szawła, który zabijał i wtrącał do więzienia chrześcijan. Który był mordercą, aby później stać się wielkim nauczycielem, który mówił każdemu o Mistrzu. Prześladował chrześcijan, aby później stać się jednym z nich.

Najpierw nie wierzył w Jezusa, ale później stał się wierzącym. Był wierzącym i wiedział, że to jest też obowiązek. Czuł się zobowiązany do głoszenia Chrystusa. Dlatego też podróżował i nauczał. Nauczał wszystkich, pomimo że łatwo zawsze być nie mogło. I z tym liczył się. Ewangelię głosił. Głosił (pomimo że mogłoby to się źle skończyć dla niego i pomocników jak również dla słuchających przemówień), bo Bóg go powołał i sam św. Paweł usłyszał Wolę Boga i czuł się zobowiązany do nauczania o Jezusie. Dlatego też nauczał.

Nauczał. Mówił. Głosił słowo Boże. Słowo, które jest żywe. „Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca”. Dlatego też słowa trzeba słuchać i czytać. Jak będziemy znać, będziemy i głosić. Bo Bóg powołuje nas do drogi dalej, do głoszenia innym.

Przykładów głoszących Ewangelię mamy bardzo dużo. Niech takie przykłady pomagają nam w odważnym głoszeniu. Słuchajmy Pana i głośmy Jego słowo!