„Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie.”

Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi chrześcijanom jak mają żyć. Słyszymy, że będziemy prześladowani i będzie nam ciężko. Jednak utrapienie pomaga w wierze. Kiedy jesteśmy prześladowani lub utrapiani czujemy, że Bóg jest blisko. Nie zawsze wiemy dlaczego cierpimy, ale wierzymy, że Jezus za nas umarł i pokonał śmierć. Nie jednokrotnie ludzie mówią, że boją się śmierci. Jednak śmierć niczego nie kończy. Śmierć zaczyna. Zaczyna nowe życie. Nie mamy się czego obawiać, bo nic nam nie grozi. Niczego nie musimy się lękać. Bogu możemy zawierzyć. Bóg nas nigdy nie opuszcza. Bóg pokochał świat. Bóg pokochał ludzi. Bóg pokochał nas. Bóg ukochał każdego z osobna. Bóg chce, abyśmy żyli. Bóg nas przemienia. Puka do drzwi naszego serca. Nie chce, abyśmy szli prostą drogą, ale drogą trudną. Idąc po pustyni bardziej wierzymy. Potrzebujemy czasu próby. Codziennie jesteśmy posyłani jak owce między wilki (por. Mt 10, 16). Bóg codzienie daje nam program. Program, według którego mamy żyć. Mamy różne drogowskazy, które znajdują się w Bibli. Jezus mówi dzisiaj nam jak mamy żyć. Owca jest łagodna, pokorna i taka ma być miłość chrześcijanina. Wąż jest roztropny i konsekwenty. Gołąb zwiastuje pokój i nowe życie. Chodźmy po naszych codziennych drogach. Pokrzepiajmy się, tym że Bóg jest z nami. Każdego ranka możemy wstać spokojnie, a każdego wieczora spokojnie się położyć z myślą, że Bóg prowadzi nas po dobrej drodze i będziemy mogli zamieszkać w przygotowanym dla nas mieszkaniu w Królestwie Bożym.