Człowiek spodziewa się często dobrego słowa ze strony innych, podziękowania za to co robi, życzeń z jakiejś szczególnej okazji. Choć może nie zawsze te oczekiwania do siebie "dopuszczamy" nazywając je po imieniu, to jednak one w nas gdzieś tkwią z mniejszą lub większą siłą... I pewnie serce trochę boli, gdy brak podziękowania czy pomocy, gdy brak dobrego słowa, życzeń. To takie ludzkie...

I pewnie chce się coś powiedzieć, obrazić, zbuntować, zadać pytania - po co to wszytsko?, czy ma to sens?

Jezu, pozwól mi to zrozumieć, szukać ciągle Twoeje, a nie swojej chwały....