Z dzieciństwa pamiętam figurki aniołów, które stały u nas domu. Nie były może zbyt piękne (a jeden nawet, jeśli się nie mylę, był z uszkodzonym skrzydełkiem)…  Lubię bardzo też obrazek, na którym widać dwoje małych dzieci (najczęściej chłopca i dziewczynkę) przechodzących przez kładkę nad rzeczką i nad nimi czuwającego Anioła Stróża.

„Aniołom swoim rozkazał, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, abyś nie uraził swej stopy o kamień” (Ps 91, 11-12)

Anioł nie opiekuje się tylko małym dzieckiem, on jest z człowiekiem przez całe życie. Nie ten cukierkowaty chińskiej produkcji, ale ten prawdziwy. I warto pewnie mieć szczególne nabożeństwo do swojego Anioła Stróża polecając się często jemu, niezależnie od naszego wieku. Jest bowiem wiele przykładów prawdziwych historii, jak to aniołowie ochraniają człowieka przed nieszczęściem.

Nie rezerwujmy zatem modlitwy „Aniele Boże, Stróżu mój…” tylko dla małych dzieci, ale odmawiajmy ją każdego dnia do końca naszych dni, od młodości do starości…