Obracamy się na codzień wokół ludzi... Niektórych bardziej się lubi, innych mniej, a innych wcale...

Niekiedy (a może raczej wypadałoby użyć słowa - często) człowiekowi pewnie się wydaje, że Ci, których bardzo lubimy i kochamy o tym wiedzą... Że widzą o tym rodzice, rodzeństwo, przyjaciele... Pewnie i wiedzą... Ale i tak czekają na słowa o tym, że ktoś ich lubi lub kocha...

Bruno Ferrero jest autorem opowiadania "Powiedz to pierwszy!"

On był mężczyzną potężnym, o donośnym głosie i szorstkim sposobie bycie. Zaś ona - kobietą łagodną i delikatną. Pobrali się. On dbał, by niczego jej nie brakowało, a ona zajmowała się domem i dziećmi. Później dzieci dorosły, pozakładały własne rodziny i odeszły. Historia, jakich wiele.

     Lecz kiedy wszystkie dzieci były już urządzone, kobieta straciła swój zwykły uśmiech, stawała się coraz bardziej wątła i blada. Nie mogła już jeść i w krótkim czasie przestała podnosić się z łóżka.

     Zmartwiony mąż umieścił ją w szpitalu. Lecz chociaż u jej wezgłowia zbierali się najlepsi lekarze i specjaliści, żadnemu z nich nie udało się określić, na co zachorowała kobieta. Potrząsali tylko głowami.

Ostatni lekarz poprosił na stronę męża i rzekł: - Ośmieliłbym się powiedzieć, że po prostu... pańska żona nie chce już dłużej żyć...

     Mężczyzna w milczeniu usiadł przy łóżku żony i ujął ją za rękę. Była to mała, drobna rączka, która zupełnie ginęła w potężnej dłoni mężczyzny. Potem rzekł zdecydowanie swym donośnym głosem:

- Ty nie umrzesz!

- Dlaczego? - zapytała kobieta lekko wzdychając.

- Ponieważ ja cię potrzebuję!

- To dlaczego wcześniej mi o tym nie powiedziałeś?

     Od tej chwili stan zdrowia kobiety zaczął się szybko poprawiać. Dzisiaj czuje się doskonale. A lekarze i znani specjaliści nadal zadają sobie pytanie, jaka choroba ją dotknęła i cóż za wspaniałe lekarstwo uzdrowiło ją w tak krótkim czasie.

Czy warto czekać do jutra, by powiedzieć, że kogoś się lubi lub kocha?

Czy warto czekać aż ktoś inny pierwszy to powie?

Nie warto bać się powiedzieć bliskim osobom "Kocham Cię"... Nikt za to nie pobije, a jedynie się wzruszy. Ale to też i zbliża ludzi...