Kiedy jest się młodym, marzy się o tym, by jak najszybciej osiągnąć wiek pełnoletni. Wielu młodych ludzi uważa, że osiągniecie 18 lat, to chwila kiedy stają się dorośli i nikt już nic im nie może nakazywać, czy zakazywać.

"Nic mi nie wolno...", "Muszę wrócić o tej godzinie do domu, bo tak mi mama kazała", "Nie mogę iść na dyskotekę, bo tata mi zakazał" - młodzi pragną, by te zakazy odeszły w zapomnienie.

Owszem, osiągnięcie magicznej liczy 18 lat to ważny moment w życiu człowieka ("Teraz już moge wszytsko czego zapragnę i nikt mi nic nie może powiedzieć). Jednak trzeba pamiętać o tym, że człowiek dorosły wg prawa polskiego, niekoniecznie musi być dorosły w znaczeniu dojrzałem.  Znam wielu ludzi, którzy kilka lub nawet kilkadziesiąt lat temu ukończyli 18 rok życia, a tak de facto ciągle pozostają w swoim życiu "dziećmi". Bo jak np. można nazwać ludzi dla których życie to ciągła zabawa (alkohol, narkotyki, sex); albo tych którzy boją się związać z kimś na całe życie poprzez małżeństwo? Pełnoletni wiekiem, ale dzieci w zachowaniu (przepraszam, jeśli obraziłem niektóre dzieci, będące bardziej dojrzałe niż niejeden dorosły) 

O dorosłości decyduje nie wiek, ale dojrzałość do podejmowania ważnych życiowych decyzji, do bycia odpowiedzialnym za siebie i innych, świadomość tego, co się robi oraz łączących się z tym konsekwencji.

PS. Z dedykacją dla obchodzącej dziś 18 urodziny Pauliny - wszystkiego najlepszego :)