Dzień 2 lutego to, z ustanowienia papieża Jana Pawła II, Dzień Życia Konsekrowanego. To święto osób konsekrowanych żyjących w Kościele według rad ewangelicznych - zakonnic, zakonników, członków instytutów świeckich, dziewic i wdów konsekrowanych. Kiedy przegląda się nazwy zakonów, to jest ich bardzo wiele i trudno wszytskie zapamiętać. Jedne są bardziej popularne inne mniej. Siostry zakonne widzimy w szpitalach, przedszkolach i szkołach, w szpitalach, w pracy parafialnej i nie tylko. Podobnie zakonnicy...

Ich praca często jest niestety niedoceniana, a słowo zakonnica budzi jakiś taki "dziwny" uśmiech. Kiedy zapoznaję się ze statystykami podawanymi w mediach odnośnie liczebności osób konsekrowanych, to da się zauważych  spadek liczebny osób zakonnych, a także znaczny spadek powołań. Dlaczego tak wiele osób unika postawienia sobie pytania o swoje powołanie - może zakonne, może kapłańskie? Dlaczego tak wiele osób nie dopuszcza do siebie tej myśli? Owszem, życie osoby konsekrowanej nie jest pewnie łatwe, wymaga wielu wyrzeczeń, rezygnacji ze swoich planów... Ale w zamian za to daje bardzo wiele - Jezus staje się Oblubieńcem osoby poświęconej Bogu.

Pewnie dobrze by było, gdyby młodzi ludzie usyszawszy słowo "powołanie", zamiast natychmiastowej odpowiedzi - "to nie dla mnie", choć przez jakiś cas nad tym pomyśleli, czy czasami Bóg ich nie powołuje...

Często zastanawiam się nad tym wszytskim, rozmawiam...

Jezu, wzbudź święte i liczne powołania w sercach młodych ludzi - dziewcząt i chłopaków. Niech nie boją się odpowiedzieć na głos Twego wezwania słowami "Oto jestem, Panie".