"Jestem jak zamknięty sad,

żródło zapieczętowane.

Północny wietrze, zacznij wiać,

otwórz rdzą zapiekłe bramy...

Niech mój ogród będzie znów

pełen balsamicznej woni.

Obudź z kamiennego snu

serce mrokiem udręczone..."

 

 

Fragment utworu ze spektaklu "Tobiasz" Teatru A