1. Sław języku tajemnicę

Ciała i najdroższej Krwi,

którą jako Łask Krynicę

wylał w czasie ziemskich dni,

Ten, co Matkę miał Dziewicę,

Król narodów godzien czci.

2. Z Panny czystej narodzony,

posłan zbawić ludzki ród,

gdy po świecie na wsze strony

ziarno słowa rzucił w lud,

wtedy cudem niezgłębionym

zamknął Swej pielgrzymki trud.

3. W noc ostatnią, przy Wieczerzy,

z tymi, których braćmi zwał,

pełniąc wszystko jak należy,

czego przepis prawny chciał,

sam Dwunastu się powierzył,

i za pokarm z Rąk Swych dał.

4. Słowem więc Wcielone Słowo

chleb zamienia w Ciało Swe,

wino Krwią jest Chrystusową,

darmo wzrok to widzieć chce.

Tylko wiara Bożą mową

pewność o tym w serca śle.

5. Przed tak wielkim Sakramentem

upadajmy wszyscy wraz,

niech przed Nowym Testamentem

starych praw ustąpi czas.

Co dla zmysłów niepojęte,

niech dopełni wiara w nas.

6. Bogu Ojcu i Synowi

hołd po wszystkie nieśmy dni.

Niech podaje wiek wiekowi

hymn triumfu, dzięki, czci,

a równemu Im Duchowi

niechaj wieczna chwała brzmi.

Amen.